گوش انسان اندامی است که به کمک آن قادر به شنیدن صداهای مختلف هستیم. این اندام یکی از اندام های بسیار مهم بدن است که مسئول حس شنوایی آن است. در مقاله پیش رو با آناتومی قسمت های مختلف گوش و نحوه شنیدن صدا آشنا می شویم.

توصیه میکنم حتما برای درک بهتر ساختمان و عملکرد گوش، ویدئو آخر مطلب زا نیز مشاهده فرمایید.

 بخش های مختلف گوش انسان

گوش انسان دارای سه بخش کلی است که با عنوان های گوش بیرونی، گوش میانی و گوش داخلی شناخته می شوند.

به طور کلی اعمالی که گوش انسان انجام می دهد، این ها هستند: جمع آوری صدا، انتقال، تقویت صدا، تبدیل آن به سیگنال های الکتریکی (سیگنال های ارسالی به مغز) و حذف تعادل بدن (عملکرد مانند ژیروسکوپ) است.

مولاژها ابزارهایی هستند که برای آموزش و یادگیری ساختمان و آناتومی اندام های مختلف بدن مورد استفاده قرار می گیرند. برای خرید مولاژ گوش انسان، می توانید از طریق لینک زیر اقدام فرمایید.

ساختمان گوش خارجی

گوش خارجی وظیفه حمع آوری و متمرکز کردن امواج صوتی دریافتی را دارد. اجزای آن عبارتند از لاله گوش، مجرای گوش خارجی(به آن کانال هوا نیز گفته میشود)، پرده صماخ

در گوش خارجی امواج از طریق لاله گوش دریافت شده و از طریق مجرای گوش بیرونی به سمت پرده صماخ می روند. این امواج با پرده صماخ(همان پرده گوش) برخورد کرده و موجب ارتعاش و تکان خوردن آن می شوند. پرده صماخ دارای گردش خون زیاد است.

در برخی حیوانات، لاله گوش میتواند به سمت جهت صدا جمع شود و به بهتر تشخیص دادن جهت و شنیدن صدا کمک کند اما در انسان لاله گوش حرکت نمیکند و تنها می تواند تا مقداری جهت صدا را تشخیص دهد. شکل لاله گوش انسان به صورتی است که میتواند تا حدی جهت صدا را تشکیل بدهد.(بیشتر توانایی آن در تشخیص این است که صدا از بالای می آید یا از پایین) مجرای گوش خارجی، نوعی موم ترشح میکند که این موم از گوش میانی و داخلی محافظت می کند. قطر پرده صماخ در محل های مختلف آن متفاوت است و به همین دلیل هم امواج با فرکانس های مختلف، موجب ارتعاش در محل های مختلفی از آن می شوند.

ساختمان گوش میانی

در پشت پرده صماخ، سه استخوانچه گوش قرار دارند. این استخوانچه ها وظیفه منتقل کردن و تقویت این امواچ صوتی به صورت مکانیکی را تا گوش داخلی دارند.

اولین استخوانچه ای که مستقیما از پشت به پرده صماخ متصل است و امواج صوتی را از آن دریافت می کند، استوان چکشی است. این استخوان به استخوان سندانی متصل است و استخوان سندانی نیز به رکابی متصل است. استخوان رکابی به پنجره بیضی متصل است. امواج صوتی از طریق این پنجره به فضای مایع درون گوش داخلی انتقال پیدا می کنند.

بخش دیگری به نام لوله استاش در گوش میانی وجود دارد. این لوله از سمت حلق به گوش میانی متصل می شود و برای تنظیم فشار هوا در دو طرف پرده صماخ کاربرد دارد. زمانی که ما گوشمان می گیرد و با گرفتن بینی سعی میکنیم هوا را به سمت گوش منتقل کنیم، در واقع داریم هوا را از طریق این لوله به پشت پرده گوش می فرستیم. قواص ها نیز برای تنظیم فشار دو طرف پرده گوششان و صدمه ندیدن، مدام این کار را انجام میدهند تا اختلاف فشار دو طرف پرده صماخ، موجب آسیب رسیدن به گوش نشود.

ساختمان گوش داخلی

گوش داخلی مهمترین بخش گوش است که اعمال تبدیل امواج صوتی به سیگنال های الکتریکی عصب شنوایی و تنظیم تعادل بدن را بر عهده دارد.

در گوش داخلی بخشی وجود دارد به نام مجراهای نیمه حلقوی. این مجراها به نوعی عملکردی مانند ژیروسکوپ را برای بدن ایفا می کنند و به حفط تعادل بدن کمک می کنند. این بخش از گوش داخلی با چشم و بینایی نیز در ارتباط است. علت اینکه بعضی افراد در ماشین یا حین حرکت نمیتوانند مطالعه کنند نیز همین ارتباط بین چشم و مجاری نیمه حلقوی است. در حین حرکت، ماشین تکان های زیادی دارد و این تکان ها هماهنگی بین چشم و مجاری نیمه حلقوی را در هنگام خواندن و تمرکز برمحتوای کتاب مختل می کنند. به همین دلیل است که فرد ممکن است سر درد بگیرد.

بخش بسیار مهم دیگر در گوش داخلی، حلزون است. حلزون در گوش داخلی مسئول تبدیل امواج مکانیکی صوت به سیگنال های عصب شنوایی است. عصب شنوایی مستقیما ما حلزون متصل است. سلول های مویی در حلزون قرار دارند که برخورد امواج صوتی به انها موجب تکان خوردن آنها و درنتیجه این تکان ها و ایجاد تنش مکانیکی، یون های سلول آزاد شده و موجب انتقال الکتریکی و شیمیایی و تبدیل آنها به سیگنال عصبی می شود.