دیسک گردن چه خطری دارد؟ آیا دیسک گردن خطرناک است؟

دیسک گردن : به طور معمول ، شش دیسک گردنی ژل مانند (یکی بین هر یک از مهره های ستون فقرات گردنی) وجود دارد که ضربه را جذب می کند و از سایش استخوان های مهره به یکدیگر در حالی که گردن حرکت می کند ، جلوگیری می کند.

هر دیسک از یک لایه بیرونی سخت اما انعطاف پذیر از رشته های غضروف بافته شده تشکیل شده است که آنولوس فیبروسوس نامیده می شود. در داخل آنولوس فیبروسوس مهر و موم شده یک فضای داخلی نرم است که با ژل موکوپروتئین به نام هسته پالپوسوس پر شده است. هسته خاصیت جذب ضربه را به دیسک می دهد.در کودکان، دیسک ها حدود ۸۵٪ آب دارند. دیسک ها در طی روند پیری به طور طبیعی هیدراتاسیون خود را از دست می دهند. برخی از تخمین ها حاکی از آن است که محتوای آب دیسک به طور معمول در ۷۰ سالگی به ۷۰ درصد کاهش می یابد.

اما در برخی از افراد دیسک می تواند خیلی سریع هیدراتاسیون خود را از دست بدهد.

از آنجا که دیسک هیدراتاسیون خود را از دست می دهد،

حالت بالشتک و ژل مانند کمتری ارائه خواهد داشت و درنتیجه بیشتر در معرض ترک و پارگی قرار می گیرد.

دیسک به درستی قادر به ترمیم خود نیست زیرا منبع خون مستقیم ندارد (در عوض مواد مغذی و متابولیت از طریق انتشار با مهره های مجاور از طریق صفحات انتهایی غضروفی دریافت می شود). به این ترتیب ، پارگی در دیسک بهبود نمی یابد یا باعث ایجاد بافت اسکار ضعیف تری می شود که احتمال شکستن مجدد آن وجود دارد.ممکن است یک مولفه ژنتیکی وجود داشته باشد که برخی افراد را مستعد سایش سریعتر می کند. آسیب نیز میتواند این روند را تسریع کند و گاهی باعث ایجاد تغییرات تحلیل برنده شود.

 بیشتربدانید:دیسک گردن چه خطری دارد؟

علائم بیماری دیسک گردن

علائم بیماری دیسک گردن می تواند از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت باشد.

وقتی  علائم بیماری دیسک گردن شروع شود ،

ممکن است با گذشت زمان درد به آرامی ایجاد شود یا به طور ناگهانی ظاهر شود.

این علائم می تواند از ناراحتی خفیف آزار دهنده گردن گرفته تا درد ناتوان کننده ، بی حسی و یا ضعف در بازو و دست باشد.

برخی از ویژگی های مشترک علائم دیسک گردن عبارتند از:

گردن درد:

عارضه سفتی گردن و درد کم شایع ترین علامت بیماری دیسک گردن است.

با این حال ، گاهی اوقات درد نیز ممکن است  ناگهانی و شدید شروه شود، شاید چند ساعت یا چند روز طول بکشد.

درد عصب:

این نوع درد تیز و یا مانند شوک الکتریکی است و می تواند از پایین شانه به داخل بازو ، دست و یا انگشتان تابش کند.

به طور معمول ، درد عصبی فقط در یک طرف بدن احساس می شود.

علائم عصبی در بازو ، دست و یا انگشتان:

سوزن سوزن زدن ، بی حسی و یا ضعف می تواند از پایین شانه به داخل بازو ، دست و یا انگشتان تابیده شود.

این نوع علائم می توانند در فعالیت های روزمره مانند تایپ کردن ، لباس پوشیدن یا نگه داشتن اشیا اختلال ایجاد کنند.

درد با حرکت بدتر می شود

به طور کلی ، درد ناشی از دیسک تحلیل برنده خود تمایل به حرکت دارد و با استراحت کاهش می یابد.

اگر درد ناشی از خود دیسک تخریب کننده باشد ، پس از چند هفته یا چند ماه به خودی خود برطرف می شود. با این حال ، اگر مفاصل جلوی گردن نیز شروع به تحلیل رفتن و یا کشیدگی عصب نخاعی کنند، علائم دیگر بیماری دیسک گردن به احتمال زیاد مزمن می شوند و نیاز به درمان دارند.

علائم  کمتر شایع دیسک گردن

هرچه ستون فقرات گردنی بیشتر تخریب شود ،

به احتمال زیاد کانال نخاع باریک تر می شود و نخاع را در معرض خطر قرار می دهد.

اگر نخاع فشرده شود، در نتیجه میلوپاتی می تواند علائمی مانند:

• مشکل در حرکت دادن دستها و یا پاها
• در هماهنگی و یا تعادل مشکل دارید
• از دست دادن کنترل روده و یا مثانه
• ضعف و یا بی حسی در هر جای زیر گردن
• دردهایی مانند شوک از طریق بازوها یا پاها ، که می تواند با خم شدن به جلو بیشتر شود

میلوپاتی گردنی باعث نگرانی می شود و نیاز به مراجعه سریع پزشکی دارد.

این بیماری معمولا در افراد بالای ۵۰ سال اتفاق می افتد.

عوامل خطر برای بیماری دیسک گردن

در حالی که سرانجام بیشتر افراد با افزایش سن ، درجاتی از بیماری دیسک گردن را تجربه می کنند، عوامل خطر خاصی وجود دارد که می تواند احتمال بروز آن را زودتر و یا علامت دار کند. علاوه بر سن و آسیب ، آرتروز و پوکی استخوان در بیماری دیسک  گردن نقش دارند.

برخی دیگر از عوامل خطر عبارتند از:

• ژنتیک: در حالی که ژنتیک نقش کمی در سن و شدت بیماری دارد، اما به طور معمول با سبک زندگی مرتبط است، به این معنی که عوامل ژنتیکی می توانند با یک سبک زندگی سالم جبران شوند.
• وزن: اضافه وزن ، حتی به اندازه ۴.۵ کیلوگرم، می تواند دیسک های بین مهره ای شما را سنگین کند ، زیرا آنها برای حمایت از ستون فقرات شما کار می کنند.
• سیگار کشیدن: استفاده از نیکوتین ممکن است مستقیما مسئول تخریب دیسک بین مهره ای باشد که باعث آسیب سلول می شود و باعث می شود مواد مغذی به دیسک نرسد و باعث هیدراتاسیون سریعتر شود.

خطرات ناشی از عدم درمان به موقع دیسک گردن

از آنجا که ستون فقرات محل عبور اعصاب مرکزی از مغز به اندام های بدن است، عدم درمان به موقع دیسک گردن می تواند اثرات جبران ناپذیری برای فرد ایجاد کند.
در بیشتر موارد دیسک گردن خود به خود خوب می شود و یا نیاز به درمان جدی ندارد، اما در مواردی که اعصاب به شکل خطرناکی تحت فشار قراربگیرند ، عدم درمان می تواند به از دست دادن قدرت حرکت در اندام های تحتانی و یا دست ها برای همیشه شود.از این رو بهتر است در صورت داشتن علائم توضیح داده شده در بالا، با پزشک خود مشورت کنید و در خصوص راه های درمان و یا پیشگیری از افزایش آسیب راهنمایی دریافت نمایید.

درمان دیسک گردن بدون جراحی اولین قدم برای بهبودی است برای درمان پارگی دیسک گردن است و ممکن است شامل موارد زیر باشد: دارو درمانی، استراحت ، ماساژ ، ورزش درمانی ، تمرینات سر و گردن در خانه ، آب درمانی ، کاریوپراکتیک و مدیریت درد. بیش از 95% افراد مبتلا به درد بازو در اثر بیرون زدگی دیسک گردن ، در عرض 6 هفته بهبودی یافته و به فعالیت های طبیعی باز می گردند. اگر بدن فردی به درمان محافظه کارانه پاسخ نداده یا علائم بد تر شوند، ممکن است جراح ستون فقرات عمل جراحی دیسک گردن را پیشنهاد کند

دارودرمانی :

پزشک ممکن است مسکن ، دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) و یا استروئید برای درمان دیسک گردن شما تجویز کند. بعضا شل کننده های عضلانی نیز برای گرفتگی ماهیچه ها تجویز می شوند.

دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مثل آسپرین و ناپروکسین ،

نمونه هایی از دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی اند که به منظور کاهش التهاب و درد ناشی از عوارض دیسک گردن به کار می روند.

مسکن هایی مثل استامینوفن جهت کاهش درد به کار رفته ولی اثر ضد التهابی NSAIDs را ندارند.

شل کننده های مثل متاکاربامول (روباکسین) ، کاریسوپرودول (سوما) و سیکلوبنزاپرین (فلکسریل) ممکن است به منظور کنترل اسپاسم (گرفتگی) های عضلانی به کار رود.استروئید ها ممکن است جهت کاهش التهابات تجویز شده و به صورت خوراکی (متیل پردنیزولون) در یک دوره ی 5 روزه، با کاهش متوالی دوز، مصرف شوند. مزیت این دارو ها در سرعت زیاد رفع درد می باشد. (کم تر از 24 ساعت)تزریق استروئید در محل بیرون زدگی دیسک ممکن است در موارد درد شدید تجویز شود این روش که به کمک فلوروسکوپی انجام می شود، عبارت است از تزریق استروئید و یک داروی بی حسی به به فضای اپیدورال ستون مهره به منظور کاهش التهاب .

ورزش و فیزیوتراپی:

هدف ورزش درمانی، کمک به بیمار برای رسیدن هر چه زود تر به فعالیت و جلوگیری از آسیب مجدد است.

فیزیوتراپیست ها می توانند روش های صحیح ایستادن،

بلند کردن اجسام و راه رفتن را آموزش داده و با بیمار به منظور کشیدن و قدرتمند کردن عضلات گردن، شانه و بازو همکاری کنند.

ورزش گردن و تمرینات تقویتی، عناصر اصلی درمان بوده و باید جزئی از زندگی فرد شوند.

تزریقات اپیدورال یا “بلوک” به هنگام درد شدید بازو توصیه می شوند.

در این عمل نوعی کورتیکواستروئید، توسط پزشک آموزش دیده در این زمینه،

به درون فضای اپیدورال (فضای اطراف اعصاب نخاعی) تزریق می شود.

پس از اولین تزریق ممکن است در روز های بعدی یک یا دو تزریق دیگر نیز نیاز باشد.

این تزریق باید جزئی از یک برنامه ی درمان و توان بخشی جامع انجام شود.

هدف این تزریق کاهش التهاب اعصاب و درمان دیسک گردن است.

تزریق در نقاط ماشه ای به تزریق مستقیم دارو های بی حسی موضعی (بعضا به همراه کورتیکواستروئید ها)،

در بافت های نرم و ماهیچه های دردناک در طول ستون فقرات گفته می شود.

این تزریقات معمولا موثر واقع می شوند ولی به درمان بیرون زدگی دیسک گردن کمکی نمی کنند.

درمان دستی (کایروپراکتیک).

حرکت دادن آرام می تواند به کاهش اختلال در عملکرد مفاصل، که ممکن است خود دلیلی برای درد باشد، کمک کند.

از حرکت دادن به میزان زیاد باید خودداری شود، زیرا می تواند درد یا آسیب های عصبی را افزایش دهد.

در برخی موارد برای درمان دیسک گردن گردنبند طبی یا بریس به منظور کاهش فشار از ستون فقرات گردن، توصیه می شود.

روش‌های دیگر درمان دیسک گردن تحریک الکتریکی عصب، طب سوزنی،آب درمانی و…می‌باشد.

بیشتربدانید:جار بی هوازی

عمل جراحی:

برای بیمارانی که درد گردن با درمان های قبلی بهبود نمی یابد،

ممکن است جراحی مورد نیاز باشد.

هدف از جراحی، برداشتن قسمتی از دیسک است که به عصب فشار وارد می کند.

به این عمل دیسکتومی گفته می شود.

بسته به محل دیسک بیرون زده، ممکن است پزشک شکافی در جلو یا پشت گردن بیمار ایجاد کند.

تصمیم این که شکاف در جلوی گردن (رویکرد قدامی) و یا در پشت گردن (رویکرد خلفی) ایجاد شود

بستگی به موارد زیادی از جمله محل دقیق فتق دیسک، تجربه و سلیقه ی جراح دارد.

در هر دو روش، مواد دیسک از روی عصب برداشته شده و عمل معمولا موفقیت آمیز است.