تفاوت اگزما و آکنه

اگزما باعث التهاب پوست می‌شود. انواع مختلفی از اگزما وجود دارد که شایع‌ترین آنها درماتیت آتوپیک است. همه اشکال اگزما باعث خشکی، پوسته پوسته شدن همراه با قرمزی و خارش می‌شوند. می‌تواند افراد در هر سنی را مبتلا کند.

از سوی دیگر، آکنه یک عارضه پوستی است که باعث می‌شود وقتی فولیکول‌های مو با چربی، پوست مرده و باکتری‌ها مسدود می‌شوند، برجستگی‌هایی روی پوست ایجاد شود. 

بیشتر در میان نوجوانان در دوران بلوغ به دلیل نوسانات هورمونی دیده می‌شود، اما می‌تواند تا سال‌های بزرگسالی نیز ادامه داشته باشد. علاوه بر این، آکنه یک علامت رایج در طول دوره‌های قاعدگی است.

علائم اگزما و آکنه

اگزما تقریباً همیشه باعث ایجاد بثورات خارش‌دار و قرمز به صورت لکه‌هایی روی صورت یا بدن می‌شود که معمولاً در چین‌های آرنج یا زانو ایجاد می‌شود. قرمزی و خارش علائم اصلی اگزما هستند، اما نواحی آسیب دیده پوست نیز می‌توانند خشک، پوسته پوسته شوند.

شایع‌ترین شکل اگزما به نام درماتیت آتوپیک اغلب در افرادی که سابقه شخصی یا خانوادگی تب یونجه یا آسم دارند دیده می‌شود، زیرا این شرایط معمولاً با هم بروز می‌کنند. نواحی آسیب دیده پوست ممکن است تیره‌تر شوند و در صورت خراشیدگی پوست، برجستگی‌های کوچکی که می‌توانند عفونی شوند، ایجاد می‌شوند.

 همچنین می‌تواند از واکنش آلرژیک به یک ماده خاص ایجاد شود. این نوع اگزما درماتیت تماسی نامیده می‌شود که می‌تواند باعث افزایش قرمزی، درد و تورم پوست شود.

آکنه از بسته شدن منافذ، جوش ایجاد می‌شود. بیشتر روی صورت، پیشانی، قسمت بالایی پشت، سینه و شانه‌ها ایجاد می شود. جوش‌های آکنه برآمدگی‌های کوچک و برجسته‌ای هستند که قرمز یا به رنگ پوست هستند و دارای مرکز سفید یا منافذ بزرگ و تیره (جوش‌های سیاه) هستند. معمولاً خارش ندارد و بیشتر آنها به استثنای آکنه کیستیک دردناک نیستند.

راه‌های تشخیص افتراقی و درمان 

اگزما بر اساس سابقه شخصی و خانوادگی و ظاهر فیزیکی پوست توسط متخصص پوست تشخیص داده می‌شود. بیوپسی پوست، برداشتن بافت کوچکی از پوست برای بررسی بیشتر، ممکن است به تایید تشخیص و رد سایر بیماری‌های پوستی مانند عفونت‌های قارچی کمک کند.

اگزما قابل درمان نیست، اما درمان‌هایی مانند مرطوب کردن پوست و مدیریت استرس می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.

آکنه نیز توسط متخصص پوست بر اساس ظاهر فیزیکی پوست تشخیص داده می‌شود. عوامل خطر مانند تغییر سطح هورمون در دوران بلوغ، قاعدگی، داروها و سابقه خانوادگی احتمال بروز آن را افزایش می‌دهد.

درمان آکنه شامل پاکسازی منظم پوست و مرطوب نگه داشتن آن است. آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی یا موضعی، استروئیدها و رتینوئیدها نیز ممکن است برای کاهش آکنه و بهبود ظاهر پوست شما تجویز شوند.